Villa Largo in Key Largo

In Kissimmee boekten we een villa en kregen we een groot appartement. In Key Largo, het begin van de Florida Keys, boekten we een appartement wat een villa bleek te zijn. Enorm groot en luxe is deze toko hier. Het is een huis onderdeel van een jachthavenclub. En wanneer de bewoners er niet zijn worden de huizen voor een competitieve prijs verhuurd. Jammer dat we er geen boot bij kregen, maar verder is alles hier overcompleet.


Vanochtend maakten Kevin, Isabelle en ik eerst een tochtje met een Airboat. Dat is zo’n platte snelle boot met een propellor. Senationeel, maar wel meer een Disney attractie dan een natuur-beleving. Het is leuk om zo hard te gaan en bochtjes te trekken, maar het zijn verder lawaaiige dingen. En je ziet geen dieren, of het moet het kleine wasbeertje zijn dat niet wist hoe snel hij weg moest duiken voor die herrie. Een dubieuze attractie dus.

We maakten verder een scenic drive door Big Cypress National Reserve, officieel geen onderdeel van Everglades National Park maar uiteraard wel een onderdeel van het totale natuurgebied. Het was een goede keuze, want we hadden de route nagenoeg voor onszelf, terwijl enkele mijlen verder in Shark Valley (wel officieel onderdeel van Everglades National Park) een parkeerprobleem was wegens de overvloed aan bezoekers.

We zagen op ons ritje heel veel dieren. Veel vogels en alligators (sommige boos en dreigend heel dichtbij), maar ook schildpadden en slangen.

Daarna volgde een rit van twee uur naar Key Largo, het begin van de Keys. We zullen hier weer twee nachtjes verblijven. In onze Villa Largo.

Everglades Everywhere

Vandaag, maandag al weer, bezochten de kids en ik eerst de zuid-oost punt van Sanibel voor een korte wandeling. Spectaculair was dat er rond deze punt een groep dolfijnen zat, waarvan er één continue dichtbij het strand zwom. Oma en Isabelle hadden zo tijd om de koffers weer in te pakken.


Vervolgens gingen we weer op weg voor een relatief korte (nog geen twee uur durende) rit naar Everglades City. Na een stop in een outlet center klaarde het weer gelukkig op.

Everglades city is een klein plaatsje tegen het beroemde national park aan. We zitten dus nog niet “officieel” in de Everglades. Maar wat heet “officieel”, eigenlijk is het natuurgebied zo groot als heel zuidelijk Florida. Nu zijn er buiten de Everglades (National Park) een aantal kleinere gebieden eromheen beschermd, oftewel door middel van reservaat, of door middel van state parks. Gelukkig, want nog niet zo lang lang geleden werd dit als een waardeloos stukje moerasig land beschouwd dat maar snel ontgonnen moest worden. Overigens ook een foute constatering, want de Everglades is eigenlijk geen moeras maar een gigantische rivier, want het water stroomt van het midden van florida naar buiten.

Everglades city is een verrassend kleinschalig en authenthiek plaatsje. De meeste toeristen verblijven liever in de resorts bij Naples (Westelijk) of Miami (Oostenlijk), wellicht ook dankzij de grote zwermen muggen. Wij zitten hier in een prachtige B&B, één van de weinige beschikbare accomodaties. We gingen uit eten in een plaatselijk restaurantje, waar het eten eenvoudig maar erg lekker was. Morgen meer Everglades.

Sanibel Blues

Tja. Zit je op een prachtig groen tropisch eilandje, direct aan het strand in een mooi authentiek hotelletje, zit het weer niet mee. Het begon wel aardig met een zwak zonnetje en wat wind. Goed genoeg om te zwemmen in het zwembad, schelpen te zoeken en zandkastelen te bouwen. Maar ’s middags werd het zwaar bewolkt en wat fris. Dus gingen we het eiland verkennen. Sanibel is een upmarket eiland, waar veel luxe grote bungalows staan en kleinschalige relatief dure accomodaties. Er zijn hier geen grote Wal*marts en zelfs Mc Donalds is de baai niet overgestoken. De enige bekende keten van “de wal” die we tegenkwamen was Starbucks.


Bijna de helft van het eiland is een beschermd wildreservaat. In de namiddag bezochten we het reservaat maar ons eerdere geluk in het zien van wild liet ons nu in de steek. Ja, we hebben wel veel vogels gezien. Voor vogelaars zal dit een paradijs zijn.

Nu, ’s avonds, is er een stevige storm losgebarsten, dat op zo’n eilandje midden op zee het aardig laat spoken. Maar goed dat het geen hurricane-seizoen is.

More Manatees @ Crystal River

Zaterdagochtend stond weer in het teken van de manatees. In Crystal River Preserve mag je, met inachtneming van heel veel regeltjes om de manatees te beschermen en onder streng toezicht, wel het water in om de beesten nader te bekijken. Overigens mag dit alleen snorkelend, want luchtbubbels zouden hen kunnen irriteren en bovendien is de Crystal River slechts maximaal twee meter diep. Maar eerst om er te komen heb je een boottochtje nodig. Een heel langzaam boottochtje, omdat, wederom ter bescherming van de manatees, de boten alleen heel langzaam mogen varen. Gelukkig hadden we voortreffelijke Oma oppas voor Aimee zodat Isabelle, Kevin en ik met de tocht mee konden gaan.


Onderweg zagen we nog een aantal keren dolfijnen die blijbaar ook door het warme water aangetrokken worden. En wilde zwijntjes die water kwamen drinken. Aangekomen bij één van de bronnen zagen we inderdaad veel manatees in een afgeschermd stukje liggen. We hadden echter het geluk dat er meteen één manatee uit deze no-go area de rivier inzwom, precies onder Kevin en Isabelle door. Later kwamen we ook een manatee tegen in de bron, waar we ook een schildpad zagen. En op de terugweg naar de boot had ik het geluk dat ik onder water op aanraak-afstand een manatee moeder & baby tegenkwam. Sensationeel, maar meteen ook genoeg Manatees voor de vakantie.... Op de terugweg kwamen we wederom dolfijnen tegen.

’S Middags volgde een lange rit naar Sanibel eiland. En net voor de brug kwamen we weer een scene tegen uit een politiefilm tegen. Net voor onze neus werd plotseling de weg afgesloten zodat een trauma helicopter kon landen. Gelukkig hebben we niets van het vermoedelijke ongeluk gezien.

Dora with Dora in Mt Dora

Vandaag (Vrijdag) reden we vanuit Blue Springs in een redelijk rechte lijn westwaards naar Crystal River aan de Golf van Mexico. Onderweg deden we het alleraardigste stadje Mt Dora aan. Omdat onze Aimee gekleed was in een Dora T-shirt en inmiddels de bijnaam Dora heeft gekregen als ze brutaal aan het rondstappen is, moesten we uiteraard een stop maken. Mt Dora is prachtig gelegen op een heuvel aan een meer. Omdat Florida net zo plat als een pannekoek is als Nederland, valt elke verhoging meteen op. Mt Dora heeft verder prachtig Victoriaanse huisjes in een mooi groene omgeving.


Florida lijkt twee dingen gemeen te hebben met Nederland: naast dat het vlak is, is er ook veel water. Uiteraard wordt de staat ingesloten door de Golf van Mexico aan de westzijde en de Atlantische Oceaan aan de oostzijde. Maar daarnaast zijn er ook heel veel meren, rivieren en beekjes.

Opvallend was een blokkade van heel veel politieauto’s en een tank van het leger aan de andere kant van de weg vandaag, en agenten met proppenschieters klaar in hun handen. Het leek op een scene uit de Blues Brothers.

Robin Crusoe at Hontoon Island

Vanochtend hebben Kevin en ik als eerste een kanotocht gemaakt van de St John’s river naar de blue spring en weer terug. Wederom veel dieren gespot, alligators, schildpadden, vissen waaronder snoeken van 2 meter lang en uiteraard de manatees. Alleen kwamen we nu wat dichterbij, wat in het geval van een alligator toch wel spannend is. Ook de manatees, die nieuwsgierig om en onder je kano doorschoten, kon je bijna aanraken. Leuk momentje was dat we op een gegeven moment door een manatee achtervolgd werden. Dit werd ook gezien door kleine Aimee in Oma’s armen op de stijger aan de kant, de luikeels “Nee Nee Vis Nee”schreeuwde. Het arme meisje dacht dat de vriendelijke dikhuid kwaad in de zin had.


Na het middagslaapje van Aimee reden we naar een volgend state park in de buurt: Hontoon Island. Dat is wat het ook zegt: een eiland (in de St John’s rivier). Het park heeft een eigen voetpontje naar het eiland. En daar bleken wij dus samen met de ranger de enige mensen te zijn. We maakten een wandeling over het schitterend groene eiland. En ook het wildleven stelde ons niet teleur: twee gordeldieren, totaal niet bang, waarbij één bijna over mijn schoen liep toen ik hem rustig zat te fotograferen. Twee slangen – op slechts drie meter afstand. En een havik die uit de lucht kwam “vallen”op een prooi dichtbij, en vervolgens deze lekker oppeuzelde in een boom verder. Kortom een geweldig stukje natuur. En omdat alle toeristen in Disney zitten (nog geen 70 km hier vandaan) hadden we alles voor ons zelf.

De avond werd terug in Blue Springs wederom in stijl afgesloten met BBQ en kampvuur.

Meeting the manatees at Blue Springs State Park

Na 6 dagen Dinsey plezier rond Orlando was het woensdag tijd om het echte Amerika op te zoeken. We reden naar Blue Springs State Park, slechts 1,5 uur naar het Noorden vanuit Kissimmee. Blue Springs is een uniek stukje natuur en wat de naam al zegt: het is een grote bron die de St John rivier voedt. Het water is continue 22 graden, waardoor het nu in de “winter” veel dieren aantrekt, waaronder Manatees oftwel Lamantijnen oftewel Zeekoeien.


We hadden hier twee dagen een cabin gereserveerd in het bos. Omdat het huisje nog niet klaar was, maakten we eerst een korte wandeling. Het was meteen duidelijk dat het hier om een echt speciaal stuk natuur gaat: we zagen een slang, drie alligators, schildpadden, eekhoorntjes, heel veel vis in het kristalheldere water (ook grote vissen – snoeken etc) en uiteraard de Manatees. Prachtige beesten hoewel niet mooi – massieve bijna pre-historisch dikhuiden. Die overigens erg vriendelijke en niet bang zijn, dus af en toe zie je ze van dichtbij. De aanwezigheid van de grote groep manatees had één nadeel: we mochten niet zwemmen in het bijzonder uitnodigende water van de bron. Omdat Manatees met uitsterven bedreigd zijn, mag je niet gaan zwemmen als ze in de omgeving zijn.

Vanwege het gemak dat je hier wilde dieren kan spotten, begon Isabelle toch maar serieus de richtlijnen te bestuderen hoe je zou moeten reageren op een ontmoeting met een zwarte beer, die hier ook schijnt te zitten.

Verder genoten we van de rust en de ruimte rondom ons huisje in het dichte groen. De kids vermaakten zich makkelijk met een paar takjes en blaadjes. En toen ’s avonds de BBQ werd aangestoken en ook een kampvuur in de vuurkorf was het helemaal feest. Vooral toen er Marsmellows gesmolten werden. Jammer dat je onze Manatee vriendjes niet de marsmellows mag laten proeven.

Marketing lessons from Florida

Vandaag, inmiddels al weer dinsdag, is het een bijkomdag. Even relaxed, drie dagen Disney parken aflopen is zwaar voor zowel kids als ouders. Ik begon vanochtend met een heerlijke 10km run. Als je aan het rennen bent, heb je ook goed de tijd om rustig rond te kijken. Wat dan als eerste opvalt is dat er toch wel veel winkeltjes, restaurants of andere commerciele bedrijfjes failliet en dicht zijn, inclusief een compleet nagebouwd kasteel-restaurant. Zijn dit de gevolgen van de crisis? Ten tweede valt op dat elk hotel of dodgy motel zichzelf resort of villa noemt, hoe vervallen het er ook uitziet. Ten derde zijn de winkels juist bezig met downselling. – als het maar goedkoop lijkt. In Duitsland heet bijna alles discounter. Alles heet hier outlet of, als het echt een rommetje is, een flea market. Behalve Wal*Mart. Want de grootste en meest succesvolle retailer ter wereld heeft geen additionele goedkope signalen nodig. Overigens vind ik de schappen en winkelindeling van Wal*Mart een zooitje. Compleet onlogisch, de sapjes staan bijvoorbeeld ver van de frisdranken. Op twee verschillende plekken heb je rijst. Etc etc. Dus daarom mijn uitspraak “hier is op het gebied van category management nog veel te winnen”. Waarop Isabelle de interessante vraag stelde: als Wal*Mart de grootste en meest succesvolle retailer ter wereld kan worden zonder goed category management, wat zegt dat over het belang van category management? Interessante vraag, zeker nu in de reiswereld ook het category management zijn intrede doet (b.v. bij D-Reizen).


Stop. Ik dwaal af, zo meteen ga ik nog over mijn werk nadenken. Ik ga nu eerst de categorie Zwembaden managen. Met VP Category Manager Swimming Pools Kevin en JR Category Manager Swimming Pools Aimée. Plons.

Surprising Epcot

Epcot Center was het derde Disney park dat we deze vakantie bezochten. Het meer futuristische en educatieve park verraste ons op drie punten:


(1) De verdeling van de wachtrijen. Er zijn drie mega-attracties (Spaceship Earth, Test Track en Soarin’) waar de wachtrijen in de loop van de dag oplopen tot twee(!) uur en de zogenaamde fast-passes (snelle voorangskaartjes die je in zeer beperkte mate kunt krijgen) al voor de middag op zijn. Bij alle andere attracties is de wachtrij een zeer acceptabele 10 minuten tot zelfs geen wachtrij. Uiteindelijk zijn wij tot één topattractie toegekomen door middel van een fast pass: Test Trek. Een zeer spectaculaire “testrit” in een “sportauto” met remtesten, hellingstesten, temperatuurtesten en op het eind een enorme versnelling tot 100km/uur door schuine bochten op een circuit. Heerlijk! Spaceship Earth was een duidelijke no-go voor Kevin en Soarin’ was inderdaad door zijn fast passes heen toen we daar langskwamen.

(2) Het zeer goede chineese eten in het restaurant in het landengedeelte van China. Echt verrassend heerlijk.

(3) Epcot bezit ook een serieus onderzoekscentrum naar nieuwe biologische landbouwtechnieken, inclusief kassencomplex. In het bootritje “Living with the land” maak je een tochtje door het complex. In the film circle of life (jawel met karakters uit de Lion King) wordt de boodschap om beter voor de aarde te zorgen nog in een pakkende emotionele manier verpakt.

Gelukkig deze dag geen regen...het weer herstelt zich.

Floodings in the Magic Kingdom?

Een van de interessantste digitale TV kanalen (van de 90) is the Weather Channel, 24uur per dag weersinformatie m.b.t. de gehele vs. Zo konden we zien dat het in de Rocky’s nog steeds behoorlijk winter is, dat het in Minneosota erg nat is (met overstromingen – floodings) en dat de afgelopen twee dagen hier in Florida prima uit te houden was met heerlijk zonnig weer. Tot vandaag. En dat het toen ook goed misging, met heeeeel veel neerslag. Zo veel dat op sommige plekken in de Magic Kingdom, Disney’s “basis” pretpark, ca 10 tot 20cm water stond zodat we redelijk doorweekt thuiskwamen.


Gelukkig zijn er in de Magic Kingdom veel binnenattracties en drukte de regen ook de bezoekersaantallen en dus de wachtrijen. Zo konden we op één dag de volgende attracties doen; Walt Disney World Railroad, Splash Mountain (ook met Kevin!) , Big Thunder Mountain (ook met Kevin!), Liberty Square Riverboat, It’s a small world, Peter Pan’s Flight, Mickey’s PhilharMagic (3D film – twee keer i.v.m. ideale schuilplaats tegen de regen), Cinderella’s Golden Carrrousel (veel rondjes....), The Many Adventurers of Winnie de Pooh, Mad Tea Party, Buzz Lightyear’s Space Ranger Spin, Monsters Inc Laugh Floor, en Tomorrowland Speedway.

How to survive a jetlag – part II the Animal Kingdom

Held van de dag: Aimee Lagerweij, nog geen twee jaar. Waarom? Om vijf uur was ze klaarwakker vanwege de jetlag. Haar broer Kevin zit inmiddels in een Amerikaans schema, want die was netjes om half acht wakker. Terug naar Aimee: we namen haar mee op een lange warme dag naar The Animal Kingdom (één van de vier grote Disney parken hier). In de auto sliep ze nog een kwartiertje. Vervolgens niet meer totdat we terug reden om half zes. Er waren gewoonweg te veel dingen te zien en te ervaren om je moe te voelen. En ondanks een zwaar tekort aan slaap, bleef ze de hele dag ons gezellige vrolijke meisje.


Vice-held-van-de-dag: Kevin Lagerweij, 4,5 jaar. Waarom? Omdat hij koos om mee te gaan in de ruige Kali River Rapids (een wildwaterbaan) en de griezellige Dinosaur attractie. En dan stoer maar niet overtuigend zeggen dat de laatste de leukste van de dag was. Mooi moment: toen papa, mama en Kevin door een golf helemaal nat werden in de Kali River Rapids, keek hij ons verschrikt aan met een gezichtuitdrukking van “o wat erg”. Toen Isabelle en ik vervolgens in de lach schoten kon hij er ook hard om lachen.

The Animal Kingdom is verder een leuk park, met veel dieren in hun eigen leefomgeving. Ze hebben bijvoorbeeld de Serengeti nagebouwd waar je in grote safaritrucks door heen rijdt. En uiteraard zijn ook de nodige verplichte educatieve elementen verwerkt.

Opvallendste moment van de dag: tot twee keer toe schreef een stuntvlieger U + GOD = :-) in de blauwe lucht boven de Animal Kingdom. Een behoorlijke reli-freak kun je wel stellen.

The American Way of Life

Wij hebben dus voor de eerste zes dagen een holiday villa gehuurd in Kissimmee, ten zuiden van Orlando. Persoonlijk had ik wat andere gedachten bij het woord villa. Hier betekent het: groot met veel kamers en veel mega grote Amerikaanse electrische apparaten. En ruime inbouwkasten met een hoog walk-in-fridge gehalte. Het is verder ook netjes, dus je hoort me zeker niet klagen.


De eerste dag begon echter met hongerige kinderen en een mega grote maar comleet lege Amerikaanse koelkast. Dus moest super-daddy in actie komen en zat ik voor zes uur ’s ochtends in mijn benzine slurpende mega suvsupervan op zoek naar een seven-eleven. Je vraagt je trouwens af welke marketeer een supmarktketen, die 24 uur per dag open is, de onlogische naam seven-eleven heeft gegeven. Op zo’n vroeg tijdstip kon ik uiteraard voor de deur parkeren om daarmee snel een ontbijt bij elkaar te sprokkelen. Bij het teruglopen naar de auto kwam een tweede vroege klant aangereden. De vriendelijke Amerikaan bleef even geduldig wachten totdat ik weg was gereden, want het plekje voor de deur is even wat lekkerder dan alle open plekjes ernaast. Je zou maar twee meter extra moeten lopen van je auto naar de supermarkt.... Dus ik met bij ontbijtbuit in tig milieu-onvriendelijke tasjes op weg terug naar de holiday villa. Maar we zullen de tasjes goed gebruiken om de vieze luiers van Aimee hygienisch in af te voeren, dus vind ik het Femke-proof.

Vandaag stond met name in het teken van relaxen. Het zwembad werd uiteraard opgezocht. En het was heerlijk zonnig weer van een graadje of 70. Fahrenheit. Geen idee wat dat in celcius is, maar het voelt lekker warm aan.

Gekleed in mijn short en op mijn hoofd een cap werd ’s avonds na een bezoekje aan een outlet center een Amerikaans all-you-can-eat buffet restaurant opgezocht. All-you-can-eat-buffet restaurants kan je het beste in het Nederlands vertalen met “Een enorm ongezellig ingerichte vreetschuur met heel veel eten voor weinig”. Maar het was wel lekker. En terug naar de auto namen we de uitgang door de flea market. Tja vlooienmarkt als je het letterlijk vertaald, maar het was gewoon een ordinaire soeveniershop. Met als dieptepunt opgezette alligatorkoppen in het aanbod....

Snel dus terug naar de holiday villa waar we met diet coke en een budweiser de dag afsloten.

How to survive a jetlag with two kids 2-4yrs?

….dat was een angstige vraag van te voren. En niet alleen de jetlag, maar ook de intercontinentale vlucht? Is dit de moeite waard? Wat doe je je kinderen aan?


We zullen de antwoorden de komende dagen gaan ontdekken. Maar stap 1: de intercontinentale vlucht is niet verkeerd gevallen. Kevin gedroeg zich de gehele reis voorbeeldig (Hierbij wil ik wel mijn dank uitbrengen aan in willekeurige volgorde: Nintendo DS, Philips DVD, Martinair Entertainment System, Disney, Warner Bros en alle andere aanbieders van kinderfilms en –games). En Aimee heeft wel moeilijke momentjes gehad (9,5 uur in een afgeladen vliegtuig met minder dan een 0,3m2 speelruimte is redelijk weinig voor een stuiterbal van nog geen twee), maar dat viel ook wel mee. Eigenlijk was ze het grootste gedeelte van de reis zeer goed gehumeurd.

De vlucht was gelukkig non-stop en prima op tijd. Dat was een goed begin, want bij aankomst op de luchthaven van Orlando was het wel een heel gedoe. Als eerste krijg je de altijd kritische US imigration. De douane ambtenaar had weinig op te merken, behalve dat alle paspoorten toch echt uit de prachtige Sawadee paspoorthoesjes moesten. Vervolgens moet je de koffers ophalen om daarmee door de douane te gaan. Waarbij de douane ambtenaar je streng aankijkend vraagt of je voedsel het land inbrengt en ik zeer onschuldig en overtuigd antwoorde met “Nee” terwijl ik dacht aan de tas van Oma die uitpuilt van de snoep, nootjes en koekjes. Vervolgens - en dat maakt Orlando speciaal – moet je je koffers weer inleveren, om met je handbagage weer door de security te gaan. Vervolgens een trein te nemen naar de hoofdterminal, om daar weer je koffers van de volgende band te trekken. Daarna volgde uiteraard de trektocht naar de autoverhuurder. Die in eerste instantie teleurgesteld reageerde, omdat ik al een compleet pakket verzekeringen en opties inclusief eigen tomtom vooraf had geregeled zodat hij geen commissie kon verdienen op extra sales. Maar de geboren verkoper gaf niet op, bij het zien van het gezin en de koffers begon hij toch hoofdschuddend twijffel te zaaien dat de bestelde mini van toch oncomfortabel klein zou zijn. Om daarmee meteen het schitterende aanbod te doen om voor slechst $100 voor drie weken te upgraden. En moe en gejetlaged als ik was, bood ik niet langer tegenstand (in mijn gedachten zag ik al Kevin en Aimee met een koffer op schoot zitten), dus meneer de geboren verkoper kon toch een mooie commissie opstrijken.

We kwamen uiteindelijk rond half negen ’s avonds plaatselijke tijd aan in onze holiday villa. Met veel holiday maar weinig villa daarover later meer. Een uur later lagen we allemaal te snurken. Gelukkig sliepen de kids snel en sliepen ze door. Om vervolgens wel kwart over vijf plaatselijke tijd wakker te worden, tja kwart over tien Nederlandse tijd dus je kan ze geen verwijt maken. Maar daardoor draaien ze eigenlijk al makkelijk en zonder problemen in het schema van de plaatselijke tijd. En daarmee is ook gelijk antwoord gegeven op de allereerste vraag: op dit moment geeft de jetlag geen problemen bij ze. Knok knok (afkloppen).

Aftellen begonnen

Over 9 dagen gaan we naar Florida, heerlijk! De route is zelf in elkaar geknutseld met hulp van een starterspakket (vlucht, auto, eerste hotel) van zusterbedrijf Holland International. Nee niet Sawadee Reizen, want wij bieden geen reizen naar Florida aan. Nog niet, wellicht vind ik nog iets wat "puur reizen" waard is? Anyway, eerste prioriteit is dat de kids het maar naar hun zin krijgen. Om alvast op te warmen, hierbij twee mooie foto´s van Kevin & Hans en Aimee & Isabelle van onze vorige vakantie in Rhodos (september 2009)