How to survive a jetlag with two kids 2-4yrs?

….dat was een angstige vraag van te voren. En niet alleen de jetlag, maar ook de intercontinentale vlucht? Is dit de moeite waard? Wat doe je je kinderen aan?


We zullen de antwoorden de komende dagen gaan ontdekken. Maar stap 1: de intercontinentale vlucht is niet verkeerd gevallen. Kevin gedroeg zich de gehele reis voorbeeldig (Hierbij wil ik wel mijn dank uitbrengen aan in willekeurige volgorde: Nintendo DS, Philips DVD, Martinair Entertainment System, Disney, Warner Bros en alle andere aanbieders van kinderfilms en –games). En Aimee heeft wel moeilijke momentjes gehad (9,5 uur in een afgeladen vliegtuig met minder dan een 0,3m2 speelruimte is redelijk weinig voor een stuiterbal van nog geen twee), maar dat viel ook wel mee. Eigenlijk was ze het grootste gedeelte van de reis zeer goed gehumeurd.

De vlucht was gelukkig non-stop en prima op tijd. Dat was een goed begin, want bij aankomst op de luchthaven van Orlando was het wel een heel gedoe. Als eerste krijg je de altijd kritische US imigration. De douane ambtenaar had weinig op te merken, behalve dat alle paspoorten toch echt uit de prachtige Sawadee paspoorthoesjes moesten. Vervolgens moet je de koffers ophalen om daarmee door de douane te gaan. Waarbij de douane ambtenaar je streng aankijkend vraagt of je voedsel het land inbrengt en ik zeer onschuldig en overtuigd antwoorde met “Nee” terwijl ik dacht aan de tas van Oma die uitpuilt van de snoep, nootjes en koekjes. Vervolgens - en dat maakt Orlando speciaal – moet je je koffers weer inleveren, om met je handbagage weer door de security te gaan. Vervolgens een trein te nemen naar de hoofdterminal, om daar weer je koffers van de volgende band te trekken. Daarna volgde uiteraard de trektocht naar de autoverhuurder. Die in eerste instantie teleurgesteld reageerde, omdat ik al een compleet pakket verzekeringen en opties inclusief eigen tomtom vooraf had geregeled zodat hij geen commissie kon verdienen op extra sales. Maar de geboren verkoper gaf niet op, bij het zien van het gezin en de koffers begon hij toch hoofdschuddend twijffel te zaaien dat de bestelde mini van toch oncomfortabel klein zou zijn. Om daarmee meteen het schitterende aanbod te doen om voor slechst $100 voor drie weken te upgraden. En moe en gejetlaged als ik was, bood ik niet langer tegenstand (in mijn gedachten zag ik al Kevin en Aimee met een koffer op schoot zitten), dus meneer de geboren verkoper kon toch een mooie commissie opstrijken.

We kwamen uiteindelijk rond half negen ’s avonds plaatselijke tijd aan in onze holiday villa. Met veel holiday maar weinig villa daarover later meer. Een uur later lagen we allemaal te snurken. Gelukkig sliepen de kids snel en sliepen ze door. Om vervolgens wel kwart over vijf plaatselijke tijd wakker te worden, tja kwart over tien Nederlandse tijd dus je kan ze geen verwijt maken. Maar daardoor draaien ze eigenlijk al makkelijk en zonder problemen in het schema van de plaatselijke tijd. En daarmee is ook gelijk antwoord gegeven op de allereerste vraag: op dit moment geeft de jetlag geen problemen bij ze. Knok knok (afkloppen).